برزخ استان تهران - سامان رحمتیان

 ما استان تهرانی ها با کلی امید و آرزو وارد سال 91 شدیم، از امید به افزایش حقوق ها گرفته تا امید به زمین دار شدن و لب تاب های شخصی.

ما که پس از رفتن پیر ایرنا و داستان های کوچه افتخارش برای میزهای نوومان ذوق از خودمان در می کردیم و در حال مترکردن ویلاهای رویایی شمال بودیم، چند ماه اول سال را با امید و آرزو سپری کردیم اما خیلی زودتر از آنچه که فکرش را بکنیم فصل برزخی استان تهران شروع شد، فصلی که در آن حتی نفهمیدیم باخودمان چند چندیم.